Görünmez Olmak…
Bir kaç gün önce izlediğim bir filmden esinlendim bu yazı için.. Film’in ismi ne bunun hiç önemi yok. Bir çok mitolojide, özellikle bildiğim Yunan ve Norveç, geçen bu görünmezlik neden bu kadar ilgi görüyor? Sanırım insanların başına bazen öyle zamanlar gelir ki kalabalığın içinde görünmez olmayı dileyebilirler.
Günümüzde bilimadamlarının bu konuda yaptıkları çalışmalar kulağımıza gelmiyor değil. Fakat görünmezliğe sahip olmak nasıl terslikler yaratabilir insan hayatında.. Görünmez olup yapılan soygunlar, ya da bilinmeyen gözetlemeler hoş olmayabilir. Biraz fazla Hollywood aksiyon/komedi modunda bir yorum olmuş olabilir ama derhal bunu bireyselleştiriyorum. Konuyla ilgili kendimde sorguladığım şey şu idi: Böyle bir güce sahip olduğumda gerçekten sadece iyi yöne mi kullanırdım? Gelmek istediğim nokta; çoğu güç beraberinde kötü düşünceleri getirebilir. (tabi kötülükte bakış açısına bağlı olabilir ama ben genel-geçer doğruların kötü kabul ettiği şeylerden bahsediyorum) Güç derken sahip olunan maddi olabilir ya da iktidar/statü açısından.. (Her verdiğim örnek kötüdür, pistir kakadır demek değil bu).
Benim henüz veremediğim cevabı siz de düşünün, her şeyi yapabilme gücünüz olsa hatta görünmez bile olabilseniz yapacağınız şeylerin hepsi iyi mi olurdu?
Me Fallit* 
Bu güce sahip olduktan sonra uzun bir süre boyunca kötü şeyler yapardım. Ve muhtemelen hepsi, bir öncekinden daha büyük daha heyecan verici şeyler olurdu. Çooook sonraları dünya görüşüm genişlediğinde ve bu gücün elim kolum olmasından farkı kalmadığını düşündüğüm zamanlar insanlık yararına kullanırdım.
“Heralde” demiyorum, daha önce düşündüğüm bir mevzuydu.
Doktor Ceykıl ne güzel söylemiş.
Benim de “Görünmezlik benim kardeşim, istediğim gibi kullanırım” demek geliyor içimden. Ancak ilerleyen zaman içinde, insanın aslında görmek istemeyeceklerine tanık olma olasılığı var.
Düşünsene iki kişi senin hakkında konuşuyor, sen çat diye cevap veremiyorsun görünmezliğin ortaya çıkacak diye. Hatta uyuz olup, bir çarşafa bürünüp, Casper’lık yapma olasılığım bile olabilir bu yüzden 🙂
Hep iyi şeyler yapabileceğimi söyleyemem bu yüzden. Merak ne kötü şey!
bu sarkıyı getirdi aklıma yazının başı.
çok severdim.
Çok yalnızım
Sevdiğim herkesten
Çok uzağım
Çok yalnızım
Yaptığım bir hatayım
Bak savaştım
Yara aldım ama hiç kaçmadım
Çok yoruldum
Sonunda anladım ki
Unutulmuşum
Karanlıkta yürüyen
Bir gölgeyim aslında
İnsanlar geçer yanımdan
Ama hatırlamazlar
Adımı bir daha
Bir hikaye tanıdık
Dilimin ucunda
Hatırlamaya çalıştıkça
Acı vermiş daha fazla
ne girmiş lan araya öle